U staakt toch ook?

Deze week heb ik onderstaande oproep naar een vijfentwintigtal collega’s gemaild:

Dag collega’s,

Maandag 30 september is er algemene staking. Ik staak uiteraard mee, en roep iedereen op om mee te staken om volgende redenen, in -voor mij- stijgende volgorde van belangrijkheid:

1. wat wij zelf als werknemer rechtstreeks aan den lijve gaan ondervinden: de verdere afbouw van de sociale rechten van de werknemers (langer werken, snijden in tijdskrediet, …);

2. wat wij als organisatie rechtstreeks aan den lijve gaan ondervinden: de besparing op de openbare diensten, waardoor er ook in de budgetten van ons agentschap gesneden wordt en de werkdruk voor het ingeperkte personeel verder stijgt;

3. de gevolgen die de huidige aanpak van de financiële en economische crisis heeft op de fysieke en geestelijke gezondheid van onze medeburgers. Zo blijkt dat de zelfmoordlijn roodgloeiend staat ten gevolge van de dreigende werkloosheid en de financiële crisis (Belga, 15 januari 2012). Dit raakt dus ook één van de gezondheidsdoelstellingen van ons agentschap! De regering kan er echter ook voor kiezen om de rekening te laten betalen door diegenen die de huidige crisis veroorzaakt hebben. Zie hiervoor de actiepunten van de vakbonden en van het financieel actienetwerk (www.hetgrotegeld.be);

4. als geëngageerde sociaalvoelende (en dus verontwaardigde) Belgische burger: de gevolgen die de huidige besparingen zullen hebben op alle werknemers en werkzoekenden, op zieken (besparingen in de gezondheidszorg) en openbare diensten (zoals openbaar vervoer, maar ook op de financiën van de lokale besturen), dit alles ten gevolge van de hold-up die de grootbanken en speculanten straffeloos gepleegd hebben op het overheidsbudget van niet alleen ons land; voor een rechtvaardige verdeling van de lasten: laat de verantwoordelijken de grootste lasten dragen en laat de sterkste schouders de grootste lasten dragen;

5. als geëngageerde sociaalvoelende (en dus verontwaardigde) wereldburger, roep ik, net als Stéphane Hessel (onder meer auteur van “Indignez-vous!”) en Jean Ziegler (onder meer voormalig VN-rapporteur voor het recht op voedsel, lees onder meer volgend artikel: http://vl.attac.be/article1816.html), op om ons als burger te verzetten tegen de dictatuur van het geld en het banditisme van de banken, die wereldwijd hun destructieve gevolgen laten gelden, zowel op sociaal vlak als op milieuvlak, waardoor de kwetsbaarste mensen, dieren, planten en ecosystemen op onze planeet nu al aan versneld tempo aan het uitsterven zijn. Think globally, act locally.

En neen, onze regering gaat haar plannen niet bijsturen ten gunste van de kleine mens, gewoon voor onze schone ogen. Daarvoor moeten we ons laten horen. Democratie is meer dan een bolletje kleuren in het stemhokje, maar vereist actief burgerschap. Eén dag loon opofferen voor een hoger doel is misschien maar een kleine inspanning, één dag staking is misschien maar een beperkt signaal aan onze huidige regering, maar om het met Berthold Brecht te zeggen: “Wie strijdt kan verliezen, wie niet strijdt is op voorhand verloren.”

 Met collegiale groet,

Met kameraadschappelijke groet,

Met geëngageerde groet,

Stefan

Een antwoord op minister van Quickenborne die zegt dat de vakbonden met vuur spelen en dat een staking handenvol geld gaat kosten

Na de uitspraak van Pieter Timmermans (VBO) dat de vakbonden met vuur spelen, sluit Vincent Van Quickenborne (minister van pensioenen) zich hierbij aan. “Op het idee dat we langer moeten werken, kunnen we echt niet terugkomen” zegt Van Quickenborne in De Standaard van 23/01/2012. Hij rekent voor hoezeer een pensioenhervorming nodig is. “Tegen 2016 zal er 0,8% van het bbp aan vergrijzingskosten bijkomen. Dat is drie miljard euro. Tegen 2030 gaat het over 3,4% of bijna 13 miljard.

Laat je niet te veel schrik aanpraten

 Ik raad Vincent Van Quickenborne het Pensioenspook te lezen van Gilbert De Swert. In het boek kan je lezen dat die 13 miljard euro niet in een keer moeten worden opgebracht. Van nu tot 2030 is het gemiddeld 650 miljoen euro per jaar. Je leest het goed, zo weinig is het!

“Een staking zal ons land handenvol geld kosten, investeerders afschrikken en ons sociaal stelsel schaden” zegt Van Quickenborne in De Morgen van 23/01/2012.

 Maar wat kost ons de fiscale fraude dan wel? Doordat het bankgeheim nog niet volledig is afgeschaft en er nog steeds geen vermogenskadaster is, wordt het de fiscus moeilijk gemaakt om fraude op te sporen. Volgens de Oostenrijkse professor Friedrich Scheider loopt de Belgische staat door de fiscale fraude 20 à 25 miljard euro aan ontvangsten mis.

 En wat kost het jaarlijks ons land dat grote bedrijven geen tot weinig belastingen betalen? Trends Top berekende dat de bedrijven met meer dan 10 miljoen euro winst gemiddeld belast werden in 2010 tegen een tarief van 5,71% op een totale winst van 57,6 miljard euro. Het normale tarief is 33,99%. Om concurrentieel te zijn met het buitenland hoort men al eens in werkgeverskringen dat een tarief van 20% beter zou zijn. Wel, stel dat we dat alleen al voor deze bedrijven zouden doen, dan is de winst voor de overheid 11,5 miljard euro. Was de regering dit bedrag niet aan het zoeken?

 Wat kost het ons land jaarlijks aan inkomsten doordat er geen vermogensbelasting bestaat? Een progressieve vermogensbelasting invoeren met een vrijstelling van 1,5 miljoen euro brengt 8 miljard euro op.

 En waarom wordt Electrabel niet gedwongen meer bij te dragen? Op hun megawinsten wordt enkel een bijdrage gevraagd van 500 miljoen euro. Dit terwijl ze te hoge prijzen aanrekent aan bedrijven en consumenten! Dit terwijl ze op hun totale winst van 5,3 miljard euro, die ze de laatste vijf jaren hebben behaald, nauwelijks 2,32% belastingen betalen! Dit terwijl ze overwinsten hebben gemaakt, omdat ze indertijd als Belgisch overheidsbedrijf de toestemming hebben gekregen om hun kerncentrales versneld af te schrijven. Deze overwinsten, gemaakt door de hoge prijzen die Electrabel aanrekent, volledig afromen is dan ook niet meer dan normaal. De opbrengst voor de overheid: 1,8 miljard!

 Besluit: de kost van een staking is te verwaarlozen tegenover de kost van het verkeerde beleid dat deze regering voert.

 Omdat een rechtvaardige fiscaliteit miljarden kan opbrengen

 Guido Deckers,

Nationaal propagandist voor een rechtvaardige fiscaliteit